Cztery Buki

Przyjemne było to, co Atrox robił mi przed położeniem się. Po nim zresztą też. Mruczałam z rozkoszy przez cały czas. Nie wyrywałam się, bo po co? Sama tego chciałam. Zresztą było to przyjemne. Dobrze, że był on delikatny. Pysk miałam położony na łapach, a oczy przymknięte. Nie przeszkadzałam mu, bo w sumie nie miałoby to sensu. Starałam się rozluźnić i odprężyć. Nie zajęło mi to zbyt dużo czasu

Również zamruczał, kierując ten dźwięk do jej ucha, nad którym się nachylał. Wszelkie pomruki wydobywające się z jego gardzieli nasilały się z każdym ruchem lwa, a każdy kolejny był głębszy i pełniejszy, dający i jemu, i lwicy więcej przyjemności. Nie zdziwił się więc, gdy ta po chwili rozluźniła się, kto by tego nie zrobił? Z resztą sprawiło to, że dla nich obojga wszystko zaczęło być jeszcze milsze.
Jego łapy, wcześniej na bokach Riliane, obecnie zsunęły się ku jej biodrom. Sam lew przysunął się do niej najbliżej, jak się tylko dało, całkowicie likwidując przestrzeń między nimi. Bardziej zacieśnił swoje objęcia, chociaż wciąż był delikatny. Jego brzuch dotykał jej pleców, a koniuszki grzywy delikatnie łaskotały jej grzbiet, podczas gdy on coraz bardziej oddawał się swojej czynności, zanurzał w niej coraz głębiej.
Złapał ją za kark, delikatnie, ale jednak jego szczęki zacisnęły się na nim, odchylił jej głowę lekko do tyłu. Przyspieszył swoje ruchy, aż w końcu znieruchomiał, wydobywając z siebie długi, głośny pomruk, zalewając tamtą swoją armią żołnierzyków pędzących, aby powstały nowe lwiątka. Sam lew zaś opadł na nią, wysuwając się z niej, jednakże wciąż leżąc na jej grzbiecie i chociaż ciężar ciała wciąż utrzymywał na swoich łapach, lwica mogła poczuć jego ogrom.

Cwał...Dziki cwał. Zatrzymałam się wyrzucając tylne kopyta. Szłam stepem, kiwając głową. Raz na kiedyś zamachnęłam się ogonem. Przeszłam obok jednego drzewa, a potem dojrzałam coś czarnego na nim. Przez chwile stałam w bezruchu. Wyczułam lwy. Jednak, co mi mogą zrobić? No niestety, próbowac mnie zjeśc. Zastrzygłam uszami, zrobiłam kilka kroków do tyłu. Stanęłam dęba na tylnch kończynach, przednie wyrzuciłam przed siebie. Opadłam na nie, tylne nogi dociągnęłam do przednich, tak że były tuż za przednimi i zrobiłam skok który zakończył się dzikim cwałem. Grzywa bujnie rozwiana na wietrze. Kopyta mocne, słychac w okolicy głośny stukot. Zarzucam głowę do tyłu i nacieram na to drzewo, na którym siedziały. Skacze. i uderzał kpytami w kore. Niestety, jestem za niska. Przeskoczyłam nad jednym krzakiem. Ich pozycja dawała mi do myślenia, że będą z tego lwiątka. A może na mnie też czas? Oczywiście że źrebiątko a nie lwiątko. Zrzuciłam tylne kopyta za siebie, i zatrzymałam się ostro robiąc zakręt tak, bym ich widziała. Uspokoiłam się i skubałam trawę pod tym drzewem. Raz na kiedy parskając i grzebając kopytem w ziemi.

Przez cały czas było mi przyjemnie, co ruch coraz bardziej. Przez cały czas czułam ciepło bijące od niego, które powoli zmieniało się w gorąco. Czułam, że jego ruchy stawały się coraz głębsze, chociaż nadal były delikatne. Mruczałam przez cały czas. Niby to pierwszy raz i tak się bałam... Ale teraz właśnie zrozumiałam, że nie było czego. Po chwili poczułam, że Atrox przestał i coś jakby wlało mi się tam do środka. Czyżby to już był koniec tej rozkoszy? Dla mnie to mogłoby trwać choćby i całe wieki. Straciłam dziewictwo z Atrox'em. Będę mieć z nim lwiątka. Ciekawe jak wyjdzie mi macierzyństwo? To się zapewne wkrótce okaże. Poczułam na sobie ciężar lwa. Co prawda nie całego, ale jednak. Cieszę się, że jest tu ze mną. I że mi wybaczył... Niedaleko, a właściwie nawet tuż pod nami usłyszałam stukot kopyt zebry... Uśmiechnęłam się lekko
[b]- Atrox... zrobiłam się troszkę głodna -[/b] powiedziałam do niego z lekkim uśmiechem wskazując łbem na zebrę [b]- Złapiesz mi ją? Oczywiście jeśli jeszcze siłę... -[/b] powiedziałam tak, ponieważ wiedziałam, że staranie się o lwiątka może być męczącym zajęciem. Sama nawet trochę się zmęczyłam...

Lew wciąż leżał na tobie, dysząc z wysiłku. Jego ciało było rozgrzane, zupełnie, jakby trawiła je jakaś gorączka. Jego pierś unosiła się i opadała, w rytm ruchów, jakie wcześniej wykonywał, przy każdym jego oddechu.
Westchnął i przekręcił się na lewy bok, kładąc się obok Riliane, jednakże jego łapa i noga wciąż obejmowały cię w tym niedźwiedzim, Atroxowym uścisku. Był zmęczony, ale szczęśliwy, w końcu nie każdy lew ma takie błogie życie. Co je do niego aż tak wszystkie ciągnęło? Nie wiedział, ale jak tak dalej pójdzie, to większość lwów w krainie będzie jego rodziną. W sumie nie byłoby to aż takie złe, zawsze mógłby powoływać się na więzy pokrewieństwa, jeśli miałby w tym jakiś interes... Ciekawe, czy Rin zdaje sobie sprawę, że to Saki mianował swoją królową, chociaż nawet jej tego nie powiedział. Cóż, interesujące, jak orzechowofutra zareaguje na taki obrót sytuacji.
Usłyszał jej pytanie, więc odpowiedział na nie.
[b]- Jestem Fraxinus -[/b] powiedział [b]- Kraina nie pozwala mi polować.
Czy wciąż uważasz, że to takie złe?[/b]
Jego pytanie było nawiązaniem do ich poprzedniej rozmowy, pogadanki o Lilith, wtedy, kiedy rozstał się z Riliane.

Zarzuciłam głowę słysząc rozmowę lwów. Uśmiechnęłam się pod nosem, a raczej chrapami. Stanęłam wyprostowana. Jeśli chce mnie zjeść, to niech sama mnie najpierw dogoni. Stanęłam dęba waląc kopytami w drzewo. Spadło z niego kilkanaście, a tak dokładnie z trzydzieści smacznych liści, ktrymi i tak się nie odżywiam, ale czasami warto je pożuc. Zaśmiałam się radosnym parskiem. Wiedziałam że w takim razie nic mi tu nie grozi. Jednak...Gdyby czarny zechciał, widziałam jego kły.

[color:b4b9=#00FFFF]ZEBRA KUMBA

Poczułaś nagły ból i pieczenie dziąseł. Najwyraźniej coś musiało się stać, kiedy spożywałaś liście buku, a może i wcześniej się tego nabawiłaś?
Zachorowałaś na [b]Zapalenie Dziąseł.[/b] Ponieważ nie jesteś lwem i nie ma opcji, żeby jakikolwiek medyk cię uzdrowił, musisz się wybrać na wyprawę dla zielarzy, aby zdobyć składniki potrzebne do wyleczenia choroby.[/color]

Po odpowiedzi Atrox'a ponownie spojrzałam na zebrę. A szkoda, wyglądała tak smakowicie... Sama bym zeszła i goniła za nią, ale byłam zbyt zmęczona. Spojrzałam na nią tylko lekko zdenerwowanym wzrokiem i wtuliłam się w Atrox'a
[b]- Nie, teraz tak nie uważam -[/b] odparłam tuląc się do niego [b]- Nie wiem, co wtedy we mnie wstąpiło... I dlaczego jej uwierzyłam... gdybym tego nie zrobiła, oszczędziłabym sobie tego całego bólu... trzeba było od początku ufać tobie -[/b] mówiąc to polizałam go po pysku

Uśmiechnął się tylko, patrząc na nią.
[b]- Po prostu mi ufaj -[/b] powiedział[b] - a wtedy wszystko będzie dobrze. Nie zadawaj się już z południowymi, sama zauważyłaś, że to kłamcy.[/b]
Przycisnął ją bliżej, do siebie. Chętnie powtórzyłby całą tą akcję, ale dla lwicy zapewne byłaby to przesada, więc się powstrzymał.
Zamruczał długo, kierując dźwięk do jej ucha, podgryzając je na przemian z lizaniem jej po czole. Jego mokry jęzor co chwila znajdował się na jej czole bądź policzkach, zaś sam Atrox uśmiechał się do Riliane. Ciekawe, co też przyniesie im przyszłość?

Coś mnie zapiekło. Kur...de...Odwróciłam się do drzewa i z złości kopałam tylnymi kopytami aż się trzęsło. Widząc że pieczenie nie ustaje położyłam się pod drugim drzewem wśród krzaków. Pysk oparłam na przednich kończynach. Zmrużyłam oczy i ułożyłam uszy na sobie. Oparłam się o drzewo i zasypiając spojrzałam na lwy.

Łał..Ale tu...ciemno i ciepło. Cichutko siedziałam, w sumie naet jeszcze nierozinięta byłam XD. Odpiłam się od ściany brzuszka, lub macicy, bo sama nie widziałam gdzie się znajduję. Och...Ale tu ciepło...JESTEM GŁODNA! XD Wręcz krzyknęłam myślach. Gdybym mogła, kopnęłam bym teraz mamę by dała mi jeść.

Odwzajemniłam uśmiech Atrox'a. Znów było mi przyjemnie, i psychicznie i fizycznie
[b]- Dobrze, teraz będę słuchała ciebie -[/b] powiedziałam z lekkim uśmiechem. Zachichotałam, gdy zaczął mnie lizać [b]- Tylko nie zniszcz mi grzywki! -[/b] zawołałam żartobliwie. To by był już trzeci lew, który by to zrobił. Chociaż teraz ciężej byłoby ją zepsuć. Bardziej przypominała grzywę młodego samca. Jeszcze trochę i będę miała taką, jak Len...

Nie no, nie może mieć takiej długiej grzywy, bo to by było, jakby z samcem mieć młode, a na to Atrox pozwolić by zdecydowanie nie chciał. W końcu on wolał lwice, piękne, szczupłe, wiotkie i bez grzywy, a nie jakieś przerobione mutanty o cechach samczych. Grzywka jest w porządku, ale grzywa już nie. Jeśli jej tak urośnie, to będzie musiała ją ścinać, tylko skąd tu w ogóle wziąć nożyczki, w środku afrykańskiego buszu.
Zauważył, że zebra się uspokoiła i sobie poszła. To dobrze, nawet bardzo dobrze. Jednym ruchem łapy przewrócił delikatnie Rin na plecy.

No cóż, Len jakoś ściął, jak mieli... śmy oboje może z rok, więc widocznie jakoś się tam da xD W każdym razie, gdy Atrox przewrócił mnie na plecy, uśmiechnęłam się lekko do niego. Czyżby coś zamierzał? Niezależnie od jego zamiarów nadal się uśmiechałam.
[b]- Kocham cię... -[/b] wymruczałam

//Wybacz, że krótko, wena pufff xD

Przybył tutaj spokojnym krokiem, jednak jego czujne uszy obracały się dookoła, nasłuchując dziwnych odgłosów. Skierowały się jednak do przodu, kiedy po raz pierwszy w tej krainie ujrzał zebrę... I do tego samicę! Taka okazja może się nie powtórzyć! Wyprężył więc swe mięśnie, podnosząc głowę i zaokrąglając szyję, aby jeszcze bardziej uwidocznić jej siłę. Ruszył następnie dostojnym krokiem ku samicy, przymrużając oczy.
- [b]Witam piękną damę. Miano me pobrzmiewa echem wśród zebr, jednak tuszę, żeś dopiero przybyła do tej zacnej krainy. Nazywam się Zenon oraz jestem rycerzem jego wysokości Pasiastego, wyznający religię jedynego Boga. Jak brzmi zatem twoje miano, piękna białogłowo?[/b] - przedstawił się, zatrzymując wcześniej naprzeciwko zebrzastej towarzyszki.

Podniosłam łbek. Pierwsza zebra którą widziałam. Był mocno zbudowany. Jego paski były szlachetnie ułożone. A chodził z wysoko uniesioną głoą. Z tej perspektywy wydawał się być silny. Podniosłam się. Zamrugałam rzęsami. Z gracją powoli podchodziłam do samca.
[b]- Cóż za szlachetne imię. Zenon...Moje imię brzmi Kumba. Takie imię z afrykańskiego rodu. [/b] - zatrzymałam się tuż przed jedyną zebrą inną niż ja. Jego mowa była szlachetna. Wręcz przypominała mi rycerzy. Może on sam pochodził z rodu królewskiego? Uśmiechnęłam się.
[b]- Widziałeś tu jakieś stado zebr?[/b]-Może on widział. Jeszcze nie spotkałam żadnej. Teraz przypomniałam sobie, o tym co myślałam gdy byłam pod drzewem z lwami. Może to właściwy moment?

Przybliżył swoją głowę do jej, jednocześnie nie odpuszczając mięśniom szyi. Musi wyglądać na silnego, jeśli chce zdobyć damę serca, prawda? Wypuścił z pomrukiem powietrze nosem, podnosząc nogę i skłaniając się pięknej samicy.
- [b]Kumba... Jakim wspaniałym mianem została obdarowana ta piękna zebra obok mnie[/b] - podał jej komplement na tacy, a chwilę potem trącił delikatnie jej chrapy swoimi, dając pokaz tego, że również potrafi być delikatny.
- [b]Żadnego innego rodu nie zdołałem ujrzeć na tych terenach, jednak ze zgrozą dostrzegłem, iż populacja lwów jest tutaj przerażająco duża [/b]- odpowiedział, a następnie spojrzał kątem oka na siedzące na drzewie lwy. A niech sobie tam siedzą! Byleby im nie przeszkadzali.
- [b]A czy piękna dama ujrzała na swojej drodze stado pobratymców? Wszak zebry nie posiadające swej grupy ciężki mają żywot[/b]

Jego pasy były tak czarne jak węgiel. Przyciągały moją uwagę. Jakże piękny z niego był ogier. Nie dość że delikatny, to silny i romantyczny. Bynajmniej ja tak sądziłam. Trąciłam go głową. Po czym, może do dziwnie zabrzmi, polizałam czyt.(pocałowałam XD) go po pysku. Spojrzałam na tamte lwy. Nie były nami zainteresowane, więc spokojnie mogliśmy rozmawiać.
[b]- Niestety nie Zenonie. I dziękuje za taki uroczy i jakże szarmancki gest. Powracając do tematu, jesteś jedyną zebrą którą widziałam na oczy. W dodatku, jedyną o tak szlachetnie czarnych pasach. [b] Parsknęłam. [/b]- Może chcesz pobiegać?[/b] Zrzuciłam głowę pokazując na wolną przestrzeń pomiędzy drzewami. Jeśli jest szybki, to chyba mój ideał. Parsknęłam radośnie patrząc na Zenona.

Wobec wybranki swego serca zawsze będzie delikatny i romantyczny. Za to na polizanie, skubnął ją delikatnie w kość nosową wargą, zręcznie ją wywijając.
- [b]Żyłem niegdyś w stadzie, jednakże nigdy nie widziałem tak pięknej klaczy[/b] - pochwalił ją, przymrużając nieco swoje ciemne oczyska. Uśmiechnął się szeroko, po czym zaczął przebierać przez chwilę nogami w miejscu, eksponując swój piękny kłus.
- [b]Oczywiście. Powiem, że w bieganiu jestem niedościgły[/b] - odpowiedział, a następnie uśmiechnął się, stojąc spokojnie i zarzucając głową. Czekał w gotowości na znak dany mu przez klacz.

Kiwnęłam entuzjastycznie głową. Już tak dawno nie widziałam zebry. A teraz? Pojawił się on. Piękny, uroczy ogier. Od razu widziałam że nadaje się na ojca.
[b] Gotowy? [/b]- uśmiechnęłam się. Głosno parsknęłam tupiąc kopytem w skałę co wydało głośny brzdęk. Stanęłam na tylnych kończynach i rzuciłam się w dziki cwał podchodząc już w zakręt przy pierwszym drzewie. Spojrzałam za siebie. Ale go nie było...Kurz dymu zasłonił mi widok. Nagle pztrzę a tu on...XD Zaśmiałam się i przyspieszyłam. Miałam chude i zgrabne kończyny i na pierwszy rzut oka słabe. Jednak w tym momencie mogłam mu udowodnić że jestem silna. Przeszłam do kłusu, wyszukując jego postaci. Zgubił się, czy to ja się zgubiłam? Wszędzie była chmura kurzu, pewnie zostawiona przez ogiera.