Skalne Grzyby

[color:c485=#FF9933]Lew wylądował daleko za swoją ofiarą. Wsparł się na łapach i otrząsnął łeb, będąc nadal lekko przyćmionym. Tego już było za wiele, mała robiła się niegrzeczna. Wstał i usunął się w cień, aby lwica go nie zauważyła. Wiedział, że była czujna, jednak on zachowywał się zbyt cicho, aby mogła go wychwycić. Kiedy uznał moment za odpowiedni wyskoczył zza skalnego grzyba wprost na lwicę, która padła na ziemię pod jego ciężarem. Krew z jego pyska kapała na jej jasną sierść i rozpływała się po niej. Lew wysunął pazury i dał lwicy z całej siły po paszczy, pozostawiając po tym trzy nowe rany przechodzące przez jej pysk. Odwrócił ją natychmiast na brzuch, chcąc zakończyć to co zaczął. Wszedł w nią i zaczął mocno się ruszać, aby sprawić jej jak największy ból. Wiedział, że za chwilę lwica również poczuje przyjemność, jednak on użarł ją w kark, pozostawiając w nim ślad swoich żółtych, wielkich kłów. Skończył. Lwica leżała na ziemi, a on zszedł z niej, po drodze zadając jej kopniaka w brzuch, który przewrócił jej stargane cielsko. Będąc jeszcze przy niej, spojrzał na nią kpiąco i splunął na jej pysk flegmą z domieszką białej piany. Zostawił ją w takim stanie i udał się w dalszą wędrówkę, znikając w pod osłoną nocy.

KONIEC[/color]

Kiedy tak ją rżnął, mruczała cicho z przyjemności, a następnie wytarła się dokładnie, pozbywając się wszystkiego, co mroczny lew po sobie pozostawił. Otrzepała się z piasku, który zaległ na jej złotym futrze, a następnie opuściła pustynię, nie chcąc przebywać w odorze krwi i innego gówna.

z.t

Odpoczynek odpoczynkiem, ale chyba w jego czasie można się przespacerować, prawda? Yuno właśnie tak zrobiła - jej ciekawość nie zna granic, zwłaszcza, że od teraz jest to część jej nowego domu. Co prawda przebyła ona już niemały kawałek świata, ale pustyni jeszcze zobaczyć jej dane nie było. Było tu dość gorąco jak na porę deszczową, więc można sobie było wyobrazić szczęście lwicy, kiedy ujrzała olbrzymie skały rzucające cień. Miały dosyć niecodzienny kształt, ale lwicy to nie przeszkadzało. Usiadła w cieniu i rozkoszowała się jego chłodem.

Wracając z wulkanu zatrzymała się na pustyni. Słońce nie żałowało ciepła. Szła przez pustynię poszukując cienia i w końcu znalazła go pod olbrzymimi skałami. Usiadła ciesząc się miłym chłodem. Po chwili jednak wyczuła obcy zapach, co gorsze był to zapach Zachodniego. Ujrzała różową lwicę. Zaśmiała się szyderczo.
[b]Co robi tu mała, różowa, Zachodnia? [/b]zapytała z wrednością. Wstała i podniosłą głowę. Uważała się za lepszą od niej, przecież jest Północną, a każdy wie, że są oni silni i wierni swojemu stadu.

Mogę ci tylko powiedzieć, że idziesz w złą stronę. Jak ją wkurzysz.... oj sama zresztą zobaczysz. Yuno niczego nie podejrzewała, uśmiechnęła się tylko lekko, gdyż jeszcze nie znała żadnego stada poza własnym
[b]- Witaj -[/b] przywitała się radośnie [b]- Jestem Gasai Yuno, ale mów mi Yuno. Skąd jesteś?[/b]
Myślała, że wszystkie lwy tutaj są przyjazne jak te z zachodu. Czyżby miała się przekonać, że jest całkiem na odwrót?

[b]Północna, nie widać? [/b]zadrwiła. Lwica najwyraźniej była nowa, zabawne jak dużo nie wie.
[b]Chyba nie znasz się zbytnio na tutejszych, co?[/b] zaśmiała się z niej poraz drugi. Usiadła, jednak jej głowa wciąż była uniesiona. Ciekawiło ją jak ów lwica zareaguje na jej drwiny i wredność. Może dojdzie do bójki? Większość takich starć Yarisaa wygrywa bez większego uszczerbku na zdrowiu. Uśmiechnęła się szyderczo oczekując na odpowiedź, której była pewna.

Lwica nadal nie orientowała się, że to wszystko to drwiny. Trzeba by chyba było porządnie obrazić lub wyśmiać, by doprowadzić do bójki. Jak na razie masz szczęście, bo druga strona to maszyna do masowego mordu i może nie poprzestać tylko na tobie...
[b]- Masz rację, nie znam jeszcze tutejszych terenów. Jestem tu całkiem nowa... a jak jest na Północy? -[/b] spytała z radosnym uśmiechem nadal niczego nie podejrzewając

[b]Pięknie. Idealne miejsce dla wrednych, złych maszyn do zabijania[/b] wyszczerzyła się. Ta lwica jest taka głupia... myśli, że Yarisaa jest miła i pragnie się z nią 'zaprzyjaźnić'.  Bynajmniej tak myśli Yar.
[b]A jak jest na zachodzie?[/b] zapytała. Wyczuła, że nieznajoma pochodzi właśnie z tamtych terenów. Zawsze uważała, że tamtejsze lwy to miłe, durne istotki, które Północni z łatwością wybili lub zmusili do niewoli. Może jest zbyt pewna sie[b][/b]bie? No cóż...

Opowieść o Północy niezbyt spodobała się różowej. Doskonale wie ona, że jest jednocześnie taka jak teraz i taka, jak nieznana jej jeszcze lwica opisała Północ. Chwilę się zamyśliła, jednak pytanie wyrwało ją z tego stanu. Uśmiechnęła się
[b]- Szczerze mówiąc Zachodu jeszcze nie znam zbyt dobrze, bo znam tylko dwie lwice i dwa miejsca, ale według mnie jest tam świetnie! -[/b] opowiadała w dalszym ciągu się uśmiechając [b]- To na tamte terany weszłam jako na pierwsze ze swojej tułaczki... spory kawał świata widziałam[/b]

W lwicy poczuła bratnią dusze... w końcu po wygnaniu ona także dużo przeszła.
[b]Też dużo świata zwiedziałam, tak samo dużo przeżyłam i dla tego taka jestem... [/b]położyła się i opuściła głowę. To wszystko przypomniało jej drogę tutaj, brata...

Z niewiadomego powodu Yuno zaczęła współczuć lwicy. Może to przez tę reakcję? Widać, że było jej smutno. Może by tak spróbować ją pocieszyć? Tylko teraz pytanie - jak?
[b]- Coś się stało? -[/b] spytała jakby zaniepokojona [b]- Mogłabym ci jakoś pomóc, bądź coś dla ciebie zrobić?[/b]
Gdy tak różowa tak pytała, odważyła się nawet trochę bliżej podejść do nieznajomej.

[b]Nic [i][/i]niezwykłego... mogę Ci coś powiedzieć? [/b]zapytałam. Musiałam się w końcu komuś wygadać. To co nosiłam w sercu wykańczało mnie. Może nie powinnam jej ufać? Może powinna już iść? Co zrobić... Yar ją polubiła. Udało jej się dostać do grona jej znajomych, co jest niezwykle ciężkie. Lwica mogła potraktować to jak trofeum, które zdobyła, powiesiła na ścianie i o nim zapomniała... Jak udało jej się zdobyć zaufanie Yarisy? Nie wiem...

Różowa nadal patrzyła z lekkim smutkiem i współczuciem na lwicę. Widać było, że coś w sobie tłamsiła i chciała się tego pozbyć. Yuno już nie raz spotkała się z taką sytuacją i to niekoniecznie jej samej się to przytrafiło.
[b]- Pewnie, zamieniam się w słuch -[/b] powiedziała z lekkim uśmiechem symbolizującym to, że może jej bez wahania zaufać. Chociaż tak naprawdę wystarczy jedno słowo za dużo...

[b]Jak byłam mała... chciałam zabić swojego brata. Na szczęście ojciec mnie powstrzymał. Zdążyłam tylko zrobić mu kilka ciężkih ran... boję się, że przeze mnie mógł zginąć! [/b]wydusiła to z siebie. Tak długo się tym zadręczała...
[b]Próbowałam zapomnieć, ale nic z tego... co jeżeli on zginął?! [/b]zaszlochała. Jaka ona jest głupia! Pokazała wrogowi swoją słabą stronę...

Yuno słuchała w milczeniu. A jednocześnie tego nie rozumiała. Skoro pochodzi z Północy... To czemu martwi się tym, że kogoś zabiła? To nawet różowa jest z Zachodu i za nią tyle ofiar śmiertelnych (większości nie pamięta), a i tak niczego nie żałuje.
[b]- Ja zabiłam setki lwów. A mimo to nie żałuję -[/b] powiedziała niewzruszona. Gdyby powiedział to z wyglądu groźny lew, brzmiałoby to normalnie. Ale te same słowa wypowiedziane przez słodką lwicę jaką jest Yuno, mogły naprawdę przerazić. Ona od pierwszego przykładu jest straszniejsza i brutalniejsza, niż się wydaje. Uśmiech kompletnie zniknął jej z pyska. Jeden fałszywy ruch, bądź nieodpowiednie słowo mogłoby natychmiast zakończyć życie czarnej. Dopóki różowa nadal ma wysoki i słodki głos, jest dobrze. Ale wszystko może się jeszcze zmienić...

[size=10][color:2a5e=#bab2ea]/Edytowałam żeby było ładnie.
-Lilith[/color][/size]

[b]A czy przynajmniej jeden z nich to Twój rodzony brat?[/b] powiedziała zdenerwowana.
[b]Teraz jestem głupią, wredną lwicą! Kiedyś tak nie było![/b] wykrzyczała. Zaufanie znikło. Wstała i potraktowała Yuno surowym wzrokiem.

//Moja Yar też jest doświadczona bitewnie więc może być ciekawie :3

Dla Yuno to było jak cios prosto w pysk. Patrzyła na nią wzrokiem bez wyrazu, ale oczy miała bardzo szeroko otwarte. Jednakże po chwili zmieniła wyraz pyska na uśmiech, niby spokojny i przyjazny, ale zdecydowanie nie wróżył nic dobrego. Różowa wstała i zaczęła podchodzić do czarnej nadal z tym słodko-strasznym uśmiechem.
[b]- Czy masz może coś do moich rodziców? -[/b] spytała znacznie niższym, dojrzalszym i zdecydowanie nie pasującym do niej i tego uśmiechu głosem. Już jest za późno... I to zdecydowanie.

[b]Nie[/b] powiedziała spokojnie. Najwyraźniej lwica się zdenerwowała. Yarisaa wiele razy walczyła, na pewno da sobie radę.
[b]Miło się rozmawiało [/b]powiedziała z wrednością. W jej oczach można było zauważyć złość. W tej chwili była w stanie nawet zabić różową.

Yuno więcej się nie odzywała. Nie było po co. Wystarczyło przejść do czynów. Gdy tak do niej podchodziła, zdążyła już wysunąć pazury. Stanęła, gdy prawie stykały się nosami. Patrzyła jej w oczy. Rubinowe ślepia różowej, gdyby się bliżej przypatrzeć, odbijały nienawiść i chęć mordu. Z daleka na takie nie wyglądały. I wtedy, dosłownie w ułamek sekundy różowa zdjęła uśmiech z pyska i łapą z wyciągniętymi pazurami walnęła ją w pysk.

Odskoczyła. Z jej pyska powoli płynęła krew. Podbiegła. Wbiła pazury w jej ciało i zatopiła kły w jej szyi tworzłc poważne rany. Odskoczyła. Uśmiechnęła się psychopatycznie, po czym ponowiła poprzedni czyn poszerzając przy tym rany. Miała wielką ochotę zabić lwicę. Może przez to, że zadrwila z jej historii...

Gdy lwica ponowiła czyn, Yuno zrobiła jej to samo, zaciskając szczęki tak, jakby chciała wyrwać kawał mięsa z upolowanej właśnie zwierzyny jednocześnie majtając łbem na boki, przy czym pogłębiła jej rany. Na dodatek wbiła jej pazury w łopatki i pociągnęła w dół rozpruwając jej skórę i część mięśni.

//Wiesz, że masz Pw? xD

[b]Godna z Ciebie przeciwniczka[/b] mruknęła pod nosem. Kopiowała idealnie wszystkie ruchy lwicy. Obie miały takie same rany. Na ziemi było mnóstwo krwi. Przwróciła lwicę i zmasakrowała jej twrz i szyję. Uśmiechnęła się psychopatycznie.

//Z telefonu nie da się sprawdzić, wybacz ;<

W tym czasie, gdy ona zajmowała się jej głową i szyją, Yuno tylnymi łapami zaczęła rozdrapywać brzuch czarnej. Różowa już się nie tylko uśmiechała psychopatycznie. Ona się psychicznie śmiała i to na całe gardło mając tylne łapy w krwi z brzucha czarnej nie przestając go rozdrapywać. Z pewnością łatwo to się nie zagoi. Jeszcze na dokładkę przednimi łapami podrapała jej pysk. Nie tak bardzo jak brzuch, ale jednak.

//To napisałam, że niby Minene i Yun się znają i Mi je rozdzieli xD Może być?

Odskoczyła. Ciężko oddychała. Zmęczenie, rany i jeszcze świadomość, że wykończyła ją tak bardzo zwykła zachodnia dobijały ją. Nogi miała jak z waty. Upadła na ziemię. Doczołgała się pod skałę i oparła się. Krew szybko uciekała z jej ciała, a ona sama byla coraz słabsza. Nie mogła się jednak poddać! Szybko wstała i na chwijnych łapach zaczęła atakować.

//Oki, ale Yuno nie do końca będzie jej pamiętała przez skasowanie pamięci xD

Różowa widząc słabość czarnej zaczęła śmiać się jeszcze głośniej. Wyszła na przeciw lwicy podbiegając do niej i rzucając się na nią natychmiast blokując jej tylne łapy, by nie mogła zrobić jej tego samego, co Yuno jej. Zdzieliła ją z całej siły po pysku w zadaną już wcześniej ranę.
[b]- Może jakieś ostatnie słowo, zanim cię wykończę?[/b]

Weszła powoli. Pustyni wyglądała przepięknie. Przechdzała się powoli. Miłą czynnośprzerwało pojawienie się znajomego zapachu. Ten zapach i woń krwi nie wróży nic dobrego. Szybko pobiegła do lwic. Przyjrzała się sytuacji. Po chwilia namysłu skoczyła na Yuno.
[b]Spokojnie! Już wygrałaś! Daj spokój![/b] próbowała przemówić jej do rozumu. Wiedziała, że Yuno nie jest zła... jest po prostu inna.

Wykończona szybko podbiegła do skały. Oparła się o nią. Krew płynęła... zdawało się, że Yar nie ma szans na przeżycie. A jednak. Podniosła się, lecz po chwili upadła. Ciężko oddychała. Yuno ją pokonała, o mały włos nie zabiła. Yarisaa była zbyt pewna siebie. Jej przekonanie znów się sprawdziło. Nikomu nie można ufać.

Spojrzała na fioletową warcząc nadal z tym samym uśmiechem
[b]- A kim ty niby jesteś, że możesz ni rozkazywać, co?! -[/b] spytała, a właściwie wrzasnęła. O dziwo kojarzyła ją skądś. Tylko pytanie - skąd? I mówiła tym samym akcentem co różowa... Czyżby pochodziły z tego samego miejsca i wcześniej się znały? Było to bardzo prawdopodobne.

//Ja już muszę lecieć :<

//Trudno. Dokończymy jutro :3
[b]
To ja, Minene. Możesz mnie nie pamiętać...[/b] wytłumaczyła.
[b]Nie rozkazuję Ci. Sama wiem jak to jest się zdenerwować. Spokojnie...[/b] mówiła do niej. Spojrzała na czarną lwicę. Nieźle jej dokopała. Mi  chyba w porę tu przybyła.
[b]Już dobrze?[/b] zapytała licząc, że już wszystko okay. Jeśli jej nie przejdzie może zrobić krzywdę nawet Mine, jednak z nią byłoby jej trudniej.

Różowej nadal nie przechodziło. Musiała skończyć to, co zaczęła. Ominęła więc fioletową i znów zaczęła podchodzić do czarnej. Tej stronie słowo "litość" było obce. Liczyły się tylko krew i cierpienie. Ale nie jej samej, tylko tych, których atakowała. Nawet jeśli Minene ją powstrzyma, a czarna zdąży uciec, Yuno i tak ją jeszcze kiedyś dopadnie. Tej części pamięci lepiej więc - przynajmniej na razie - nie kasować.